
Estetyczny Radykalny Ruch Oporu Symbolistycznego
Wasze Wiersze | Forum ErroS




To nie wiersz...
To nie wiersz, a luźne myśli
wydostają się wraz z łzami
tylko jest ich bardzo wiele
może oddam je palcami...
Przemierzając samotności
otchłań i niezrozumienie
w paradoksie się zanurzam
choć realnie nic nie zmieni
Gdy emocje się wypalą
wróci spokój, jak złudzenie
sens pozorny się pojawi
i kolejne oświecenie
I tak w koło, w kręgu życia
to upadki to znów wzloty
chociaż każdy ma to w dupie
bo pierdolę wciąż głupoty
Od i prawda objawiona
w kilku słowach, jakże prosta
no bo co mnie to obchodzi
oto ludzka jest riposta.
Samotności dwa oblicza
i to piękne i tragiczne
choć rozumiem już tak wiele
kto zrozumie me oblicze
Tęsknie dziecię me kochane
i kobieto ma nieznana
i za tobą tęsknię życie
No i wyszła z tego drama...
Czytając to pojawia mi się odczucie pewnego pomieszania tego co wysokie z tym co niskie. Rozumiem, że taki mógł być zamysł i możliwe, że wielu czytelnikom się to spodoba. Ja jednak jestem zwolennikiem zasady decorum w sztuce i tak mi to trochę zgrzyta. Bo nie tylko tu jest oblicze wzniosłe czy tragiczne ale też i komiczne, przyziemne, zwyczajne. Osobiście np nie przepadam za takim obrazowaniem w poezji. Aczkolwiek jest to kwestia mojego osobistego gustu jedynie, której nie podnoszę do zasady uniwersalnej. Innymi słowy szanuję wolność twórczą i wiem, że nie każdy musi pisać tak, jak mi pasuje. Niemniej dzielę się refleksjami, bo to zawsze jest wartościowe (przynajmniej ja sam chętnie czytam opinie odbiorców).
Zstąpiłem w dół, na Pola Strachu, by rozsiać tutaj swoją ciemność...
Administrators:
Sigil of Scream
Moderators:
Zin-Carla
Apsara
Top Posters:
Azag: 249
Voodoochild: 151
Rivers of Hel: 149
Newest Members:
Czarny Wilk
Ruby_Lynx
Nightfall
Forum Stats:
Groups: 3
Forums: 73
Topics: 436
Posts: 2403
Member Stats:
Guest Posters: 0
Members: 22
Moderators: 2
Admins: 1
Most Users Ever Online: 89
Currently Online:
1 Guest(s)
Currently Browsing this Page:
1 Guest(s)